Biyokütle yeşil Bitkilerin güneş enerjisini Fotosentez yolu ile kimyasal enerjiye dönüştürerek depolaması sonucu meydana gelen biyolojik kütle ve buna bağlı organik Madde kaynakları olarak tanımlanmaktadır. Karbon içeren organik maddeler oksijenle reaksiyona girdiklerinde ısı açığa çıkartırlar.
Biyokütleden enerji üretmenin birden fazla yolu vardır. Bunlardan bazıları yanma, alkol fermantasyonu, anaerobik sindirim ve piroliz yöntemleri ile enerji elde etme vb.'dir
Yanma:
Biyokütleden enerji elde etmenin en doğrudan ve basit yolu, bahsi gecen biyokütleyi yakmaktır. İnsanoğlu yüzyıllardır tahta ve benzer biokütle çeşitlerini ısınmak, yemek pişirmek ve silah olarak kullanmak amacı ile yakmaktadır.
Doğrudan yanma sonucunda ortaya çıkan enerji isi seklindedir. Bu nedenden dolayı hiçbir işlem uygulanmaksızın bir ortamın sıcaklığını arttırmak veya su buharı ile dönme sonucu elektrik üreten türbinleri çalıştırmak amacı ile kullanılabilir. Fakat ne yazık ki biyokütlenin yakılması büyük miktarda hava kirliliğine sebep olup atmosfere sera gazlarının salınmasını sağlar. Küresel ısınmanın sebebi olan bu gazlara karbondioksit örnek olarak sayılabilir.
Nispeten yeni sayılabilecek bir araştırma konusu olan yüksek enerji barındıran tarım ürünleri yetiştirip, bunların yanmasından güç elde etmek biyokütle pazarının geleceği için önemlidir. Bilindiği üzere bir bitkinin kütlesinin yaklaşık %5'lik kısmından besin olarak faydalanılmaktadır. Bu yüzden geniş hacimli biyokütle üretimi alanında büyük bir potansiyel bulunmaktadır.
Günümüzde, yüksek miktarda tarım urunu yetiştirmek ve yanma yolu ile enerji üretmek nispeten masraflı bir işlemdir. Bu nedenle biyokütleden enerji elde etmenin farklı yöntemleri kullanılmaktadır.
Alkol fermantasyonu:
Alkol fermantasyonu ile biyokütleden enerji elde etme yöntemi organik bir maddede bulunan nişastanın isi yardımı ile sekere dönüştürülmesi ve daha sonra bu sekerin şarap ve birada olduğu gibi mayalanması sonucu ethanol elde edilmesidir. Elde edilen ethanol arıtılıp ve daha sonra başka bir yakıt ile harmanlanıp Gasohol adi verilen son urun üretilir. Amerika Birleşik Devletleri ve Brezilya'da yaygınca kullanılan bu yakıt turunun en büyük dezavantajı, üretimi sırasında fosil yakıtlara ihtiyaç duymasıdır.
Anaerobik Sindirim:
Anaerobik Sindirim biyokütleden ve özellikle atik ürünlerden doğal gazin temel bileşenlerinden olan metan ve karbondioksit üretme işlemine verilen isimdir. Bu tur enerji üretme yöntemi insan, hayvan ve tarımsal atıklardan gaz gibi kullanılmaya hazır bir enerji kaynağı üretmesi açısından oldukça caziptir. Her ne kadar üretimi masraflı da olsa diğer yöntemlere göre çok daha verimlidir.
Piroliz:
Piroliz, biyokütlenin oksijensiz ortamda ısıtılmasıdır. Tahta veya tarımsal atıklar 1000 derece fahrenhayt civarına kadar ısıtılıp gaz ve odun kömürü olarak ayrıştırılır. Bu yöntemin en önemli avantajı ayrıştırma işleminde ortaya karbondioksit gazi çıkmamasıdır. Biyokütleden enerji üretme yöntemlerinin önündeki en büyük engellerden biri olan karbondioksit salınımı piroliz yöntemi için geçerli değildir. Bu yöntemin dezavantajı ise biyokütlenin yüksek derecelere kadar ısıtılması gereksinimi ve bunun için yüksek miktarda enerji harcanmasıdır.
